چرا کاندیداهای بی تجربه بیشتری شرکت می کنند و پیروز می شوند

در ابتدا، ترول و پورتر احساس کردند که این روند به جمهوری‌خواهان محدود می‌شود، با توجه به اینکه رقبای بی‌تجربه بیش از 50 درصد از انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان را در رقابت‌های فضای باز در سال 2016 به دست آوردند. اما در سال 2018، دموکرات‌ها نیز تمایل زیادی به آماتورهای سیاسی نشان دادند. نیمی از برندگان اولیه حزب در مکان‌های آزاد که قبلاً هرگز منصبی نداشته‌اند. این روند در سال 2020 برای هر دو کشور ادامه داشته است.

ترول گفت: «ما شروع به دیدن این الگوها در انتخابات اخیر کنگره کرده ایم، جایی که نامزدهای بی تجربه بهتر عمل کرده اند. و ما شروع کردیم به فکر کردن که این نظریه های قدیمی هستند [political science] انضباط ممکن است دیگر تحمل نکند.» در عوض، به نظر می رسد تغییراتی که با جمع آوری کمک های مالی برای کمپین، نگرش رای دهندگان، لفاظی های سیاسی و احزاب سیاسی ضعیف به وجود آمده است، مزایایی را که نامزدهای باتجربه مدت هاست از آن برخوردار بوده اند، مانند تخصص کمپین، شناخت بالای نام های محلی و کمک کنندگان از قبل تثبیت شده، کاهش داده است. شبکه ها

برای شروع، متقاضیان بی تجربه به سادگی با موانع قبلی در جذب حمایت مالی از گروه های ذینفع و اهداکنندگان روبرو نیستند. به طور سنتی، تازه واردان برای جذب کمک های مالی از کمیته های اقدام سیاسی، که اغلب برای نامزدهای کنگره برای جمع آوری پول کافی برای پیروزی در انتخابات کلیدی هستند، به چالش کشیده می شوند. اما ترول و پورتر دریافتند که PAC های ایدئولوژیک - معمولاً گروه های ذینفع متمرکز بر طیف محدودی از موضوعات یا فقط یک موضوع - در سال های اخیر بیشتر به نامزدهای بی تجربه داده اند.

علاوه بر این، پورتر در مطالعه خود با نویسنده همکار تایلر استیل (همچنین از UNC-Chapel Hill) دریافت که هر چه یک نامزد بی تجربه در ابتدای مبارزات انتخاباتی خود در خارج از منطقه خود پول بیشتری جمع آوری کند، تمایل به جمع آوری پول بیشتری برای کمپین دارد. در کل. علاوه بر این، آنها به احتمال زیاد در انتخابات اولیه خود پیروز می شوند. در عصر رسانه های اجتماعی، ارتباط نامزدهای بدون تجربه انتخاباتی با گروه گسترده ای از کمک کنندگان کوچک که پذیرای نامزدی آنها هستند، بسیار آسان تر می شود. در واقع، همانطور که سال گذشته نوشتم، یک کاندیدای آماتور می تواند میلیون ها نفر را با ویدیوی ویروسی مناسب، حتی در رقابت های ناامیدکننده، جمع آوری کند.

پورتر به من گفت که مقدار پولی که از زمان صدور حکم دادگاه عالی در سال 2010 در پرونده Citizens United علیه کمیسیون انتخابات فدرال صرف سیاست شده است، احتمالاً در راستای افزایش ارتباط متقابل ناشی از اینترنت برای بالا بردن شهرت نامزدهای آماتور کار می کند. پورتر گفت: "ما فکر نمی کنیم این اتفاقی باشد که همه چیز در یک زمان اتفاق افتاده است."

با این حال، علاوه بر پول، رای دهندگان نیز به طور فزاینده ای از نهادهای ما، به ویژه کنگره، ناامید می شوند و به شعارهای ضد نظام نیز کشیده می شوند. در نتیجه، ممکن است ارزش کمتری به تجربه انتخابی قبلی کاندید بیافزایند و با پیام‌هایی که نوید تغییر اوضاع را می‌دهند، بیشتر پذیرای نامزدهای خارجی باشند. به گفته ترول، این ترکیبی از بی تجربگی و لفاظی علیه تشکیلات است که این نامزدها را به ویژه برای رأی دهندگان جذاب می کند، زیرا افراد خارجی در ارائه این درخواست ها معتبرتر به نظر می رسند. در واقع، مطالعه او با اریک هانسن، یکی از نویسندگان دانشگاه لویولا در شیکاگو، نشان داد که رای دهندگان زمانی که نامزد از پیام‌های ضد نظام استفاده می‌کند، واکنش‌های مثبت بیشتری نسبت به یک نامزد نشان می‌دهند تا لفاظی‌های یک نوار، و ممکن است پاسخ دهندگان یک نامزد آماتور را ترجیح دهند. بیش از حد با تجربه

افزایش موفقیت نامزدهای بی تجربه ممکن است به ضعف احزاب سیاسی ما نیز اشاره کند که کمتر از همیشه نقش دروازه بانی را ایفا می کنند. این تا حدودی به دلیل نفوذ فزاینده ای است که گروه های ذینفع در آماده سازی و حمایت از نامزدها دارند. پورتر گفت: «جایی که حزب پول خود را سرمایه‌گذاری می‌کند و این سازمان‌ها پول خود را کجا سرمایه‌گذاری می‌کنند همیشه یکسان نیست. «این سازمان‌ها می‌گویند، ما مجبور نیستیم با نامزد حزب برویم. ما می توانیم این شخص دیگر را انتخاب کنیم." با این حال، اغلب این شخص کاندیدای مورد نظر حزب نیست.

با این حال، شاید تعجب آور باشد که افزایش نامزدهای بی تجربه که در انتخابات شرکت می کنند و برنده می شوند، به شانس حزب برای کسب کرسی های مجلس آسیب چندانی وارد نکرده است. این تا حدی به این دلیل است که انتخابات اولیه اغلب نقطه اصلی تصمیم گیری در تعیین نماینده بعدی ناحیه است، با توجه به اینکه حوزه های رقیب بسیار کمی در مجلس وجود دارد. اما ترول و پورتر همچنین دریافتند که کاندیداهای بی تجربه به سادگی در انتخابات عمومی که هیچ مقامی وجود ندارد، عملکرد بدتری نسبت به نامزدهای با تجربه نداشتند. و این می‌تواند تا حد زیادی یک اثر جانبی قطبی‌سازی و حزب‌گرایی منفی باشد - واقعیتی که اکثر رأی‌دهندگان از نامزدهای حزب خود حمایت می‌کنند.

ترول و پورتر قصد دارند تحقیقات بیشتری در مورد اینکه چگونه یافته های آنها ممکن است با سنا مرتبط باشد، انجام دهند، اما دلیل کمی وجود دارد که فکر کنیم همان نیروها در آنجا کار نمی کنند. به هر حال، از 9 رقابت سنا در سال 2020 که در آن یک فرد تازه وارد برنده شد، پنج مورد توسط نامزدهای بدون تجربه انتخاباتی برنده شد. در واقع، از آنجایی که نامزدهای سنا کمپین‌های انتخاباتی را در سراسر ایالت راه‌اندازی می‌کنند، یک نامزد آماتور که قبلاً شهرت زیادی دارد - مانند مثلاً اوز در پنسیلوانیا - ممکن است حتی راحت‌تر از یک آماتور در رقابت نمایندگان مجلس انتخاب شود. "شما اسامی بزرگتر را اینجا می بینید. دریافت پوشش رسانه ای آسان تر است. ترول گفت: جلب توجه آسان تر است. او همچنین خاطرنشان کرد که از آنجایی که یک کرسی در سنا ارزش قانونی بیشتری نسبت به یک کرسی در مجلس دارد، گروه‌های خارجی ممکن است حتی بیشتر برای نامزدهایی که دوست دارند هزینه کنند.

با این حال، مزایایی برای نامزدهای بی تجربه برای پیروزی در انتخابات وجود دارد. یعنی، این می‌تواند به تنوع بیشتر در داخل کنگره منجر شود، زیرا زنان و افراد رنگین‌پوست بیشتری در مناصب اشغال شده‌اند، زیرا آنها از نظر تاریخی در نفوذ به سمت‌های انتخابی که به‌طور سنتی پلکانی برای کنگره بوده‌اند، مشکل‌تر بوده‌اند. پورتر به چرخه سال 2018 اشاره کرد، جایی که به من گفت که اکثریت زنان خارج از دفتر که در مجلس عوام پیروز شدند، سابقه ای در تصدی مناصب سیاسی نداشتند. او گفت: «راه‌های جایگزین برای ورود به کنگره به این معنی است که ما نمایندگان بیشتری دریافت می‌کنیم.

اما برخی از نقاط ضعف وجود دارد. در حال حاضر، او فقط تجربه کمتری در حکومت در کنگره دارد. ترول و پورتر دریافتند که بین 40 تا 52 درصد از دانشجویان سال اول در مجلس سه کنگره گذشته هیچ تجربه قبلی به عنوان مقامات منتخب نداشتند، در مقایسه با میانگین حدود 30 درصد در کلاس بین سال‌های 1991 و 2015. اگر اعضای جدید همچنان ادامه داشته باشند. این بی تجربه، می تواند تأثیر مخربی بر اثربخشی کنگره داشته باشد - تحقیقات نشان می دهد که تجربه انتخابی قبلی می تواند یک عضو کنگره را قانونگذار مؤثرتر کند. اما شاید حتی نگران‌کننده‌تر از کاهش تجربه این باشد که برخی از اعضای تازه انتخاب شده علاقه‌ای به یادگیری حکومت ندارند. رای دهندگان آنها نیز ممکن است چندان علاقه مند نباشند.

مدیسون کوتورنه، جمهوری‌خواه جدید از کارولینای شمالی را در نظر بگیرید، که سال گذشته متأسفانه گفت که کارکنان خود را بر اساس ارتباطات ساخته است، نه قانون. پورتر به من گفت که این ممکن است برای Cawthorn مشکلی ایجاد نکند، زیرا اگر اعضا "واقعاً خوب به نظر برسند که در کار خود خوب به نظر برسند، هیچ کس عصبانی نخواهد شد." به طور مشابه، ترول، سخنگوی حزب جمهوری خواه، مارجوری تیلور گرین، از جورجیا و اینکه چگونه اخراج او از کمیسیون ها برای رای دهندگانش اهمیتی ندارد، زیرا آنها ممکن است به دلایلی غیر از توانایی او برای حکومت به او رای داده باشند. ترول گفت: «آنچه همه ما برای اعضای کنگره ارزش قائل هستیم، کاملاً تغییر کرده است. "من فکر می کنم برای کل موسسه بسیار جذاب و کاملا تحقیرآمیز است."

از یک سو، کاندیداهای بی تجربه لزوماً چیز بدی برای کنگره نیستند، به خصوص اگر این امر نماینده را افزایش دهد، اما اگر بسیاری از آماتورهای سیاسی موفق علاقه ای به حکومت نداشته باشند، ترول و پورتر می ترسند که کنگره حتی ناکارآمدتر شود. ترول معتقد است که همه چیز می تواند روی این موضوع نیز تمرکز کند. او به من گفت: «فکر می‌کنم هنوز در بالای کوه یخ هستیم. من دنیایی را می بینم که بیشتر و بیشتر شبیه انتخابات چند سال اخیر است، جایی که نامزدهای بی تجربه در حال تبدیل شدن به یک هنجار هستند و این شخصی است که ما به سمت ریاست جمهوری می فرستیم."