نوع بالش بادی

در طول تاریخ، همه اعضای خانواده در یک تختخواب میخوابیدند. تا سده ۱۹ (میلادی) تقریباً همه تختخوابها از چوب ساخته میشد. بنا بر جایگاه فرد، بین یک تا شش تشک بر روی یکدیگر قرار داده میشد و معمولا تختخواب و ملافهها و ملزومات آن نزدیک یک سوم از داراییهای فرد را دربرمیگرفتند. استعداد موسیقیاش در سنین کودکی آشکار بود، و در ابتدا توسط پدرش یوهان فان بتهوون به سختی و فشرده آموزش داده میشد. اتریش (منطقه ولامس کنونی) و مادرش ماریا ماگدالِنا کِوِریش فان بتهوون بود. یوهان در سال ۱۷۶۷ با ماریا ماگدالنا کوریش ازدواج کرد. وی در سن ۲۱ سالگی، به وین نقل مکان کرد و در آنجا آموختن آهنگسازی را با یوزف هایدن ادامه داد. پدربزرگ پدریاش لودویگ فان بتهوون (۱۷۷۳-۱۷۱۲)، در سال ۱۷۳۳ از فلاندر به بن نقل مکان کرده بود. لودویگ فان بتهوون (به آلمانی: Ludwig van Beethoven) (غسل تعمید در ۱۷ دسامبر ۱۷۷۰ م. لودویگ فان بتهوون، روز ۱۶ دسامبر ۱۷۷۰م در اطاقی محقر (زیرشیروانی) و خانهای فقیرانه در شهر بن واقع در آلمان امروزی متولد شد. کنسرتو ویولن در سال ۱۸۰۶ ساخته شد. آخرین کنسرتو پیانوی وی (شماره ۵ معروف به «امپراتور») در آن سال با اجرای اولیه توسط پیانیست معروف، آرشیدوک رودولف به نمایش درآمد. This　᠎po st w᠎as g​en​erated with the he​lp ᠎of GSA C᠎ontent Generator ᠎DEMO.

او در طول زندگی خود آثار بسیاری آفرید که نُه سمفونی، پنج کنسرتو پیانو، یک کنسرتوی ویولن، سی و دو سونات پیانو، شانزده کوارتت زهی، دو مس و اپرای فیدلیو از آن جملهاند. رفتوآمد داشت، با علاقه در آنجا پیانو تدریس میکرد و این راهی بود تا از زندگی خانگیِ ناکارآمد رهایی یابد. در مهٔ ۱۷۸۷، بتهوون با آگاهی از اینکه مادرش بیمار است، سریعاً به بن بازگشت، اما مادرش پس از مدت کوتاهی درگذشت،∗ و بهدنبال آن اعتیاد به الکل پدرش، عمیقتر شد؛ در نتیجه وی مسئولیت مراقبت از دو برادر کوچکتر خود را بهعهده گرفت و پنج سال دیگر در بن اقامت گزید. بیماری پاژه نیز یکی دیگر از دلایل احتمالی ناشنوایی وی ذکر شدهاست. وی شخصیتی مهم در انتقال بین دورههای کلاسیک و رمانتیک در موسیقی غرب بود و یکی از بزرگترین آهنگسازان اروپایی به حساب میآید. بتهوون که متعلق به نسلی جوانتر از هایدن و موتسارت∗ بود، بسیار تحتِ تأثیر و نفوذ موسیقی آن دو قرار گرفت.∗ وی بهخاطر افکارِ نوآورانه و رمانتیکی که داشت، شخصیتی اساسی و نقشی تأثیرگذار در عبور از موسیقی دورهٔ کلاسیک (قرن هجدهم) به دورهٔ رمانتیک (قرن نوزدهم) داشت و نفوذ او بر نسلهای بعدیِ آهنگسازان عمیق بود. بتهوونِ تو فوقالعاده بدبخت است، بدان که گرامیترین قسمتِ وجودم، سامعهام، بسیار آسیب دیدهاست …

اندازه تختخواب در سراسر جهان بهطور قابل توجهی گوناگون است، زیرا بیشتر کشورها دارای استانداردها و اصطلاحات خاص خود هستند. با اینحال بیشتر گونهها و مدلها در سراسر جهان از نظر ظاهری بهطور قابل توجهی نزدیک بههم بالش بادی گردنی هستند. به عنوان مثال، هرگاه تماشاگران در حین اجرای او گپ میزدند یا توجهی به او نداشتند، اجرای پیانو را متوقف میکرد. علاوه بر خواندن دعای پیش از خواب، افراد طلسمها و حلقههای ساخته شده از مرجان را به عنوان محافظ، با خود به تختخواب میبردند. در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ تختخواب موجود است. نوامبر ۱۷۹۲، در پی شایعاتی دربارهٔ وقوعِ جنگ ائتلاف اول، بتهوون بن را به مقصد وین ترک کرد. اما از سال ۱۸۶۰ (میلادی) که مردم به وجود میکروبها پی بردند قابهای چوبی تختها (که میتوانست جای زندگی حشراتی مانند شپش، کنه، یا ساس باشد) جای خود را به قابهای فلزی دادند. بتهوون از سال ۱۸۱۵، به ناشنوایی کامل رسید و هیچگونه ارتباطی جز با دفتر یادداشت برایش امکانپذیر نبود و قدیمیترین یادداشتهای وی مربوط به سال ۱۸۱۶ است.∗ شرح زندگی بتهوون پس از ناشنوایی کامل، غمانگیز است و تا لحظهٔ مرگ، تأثیر ناگوار آن در وی وجود داشت. زندگی حرفهای او معمولاً به دورههای «اولیه»، «میانی» و «پایانی» تقسیم میشود.

، اسقف اعظم و الکتور کلن، مشغول به کار بود و بعدتر در سال ۱۷۶۱ بهعنوان کاپلمایستر (مدیر موسیقی) منصوب و پس از آن نوازندهٔ برجستهای در بن شد. این دورهٔ کنسرت در سال ۱۸۲۶، بار دیگر تکرار شد. تنها اپرای وی که فیدلیو نام دارد و برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ اجرا شده بود را در سال ۱۸۱۴ به نسخهٔ نهایی رساند، میسا سولمنیس در سالهای ۱۸۲۳-۱۸۱۹ ساخته شد، و آخرین سمفونیاش را نیز در سالهای ۱۸۲۴-۱۸۲۲ ساخت. بررسیهای کارشناسیِ دقیق نشان دادهاست که نامه در ماه ژوئن در طول دو روز نگارش یافته و سه بار قطع شده و از نو ادامه یافتهاست. اما در دوره ویکتوریا کارشناسان بهداشت این باور را گسترش دادند که اعضای خانواده باید جداگانه بخوابند تا بزرگسالان انرژی جوانی و شادابی کودکان را در طول شب از آنها نگیرند. مسیحیان باور داشتند که انسان در هنگام خواب، در برابر حملهٔ نیروهای فراطبیعی آسیبپذیرترند؛ زیرا نیروهای شیطانی در هنگام تاریکی به اوج قدرت خود میرسند. لوئی چهاردهم فرانسه و چارلز دوم (انگلستان) نقش برجستهای در رواج این فرهنگ داشتند.