تاریخچه استفاده از یخچال

ریشه های باستانی

ایرانیان باستان از جمله اولین کسانی بودند که با استفاده از فضاهای ذخیره سازی زیرزمینی ، نوعی کولر بزرگ تبخیری به نام یخچال را ابداع کردند ، یک سازه بزرگ گنبدی روی سطح زمین با دیوارهای ضخیم و مجهز به بادگیر (موسوم به "بادگیر") ، که دیوار بیشتری به صورت دیواری ساخته شده بود. "قنات" ، یا شیوه ای از قنات که در ایران باستان استفاده می شد. 

تبرید قبل از برق

در دوران مدرن ، قبل از اختراع یخچال برقی مدرن ، از یخچال ها و جعبه های یخی برای ذخیره سازی سرد در بیشتر سال استفاده می شد. در نزدیکی دریاچه های آب شیرین یا در زمستان مملو از برف و یخ ، آنها زمانی بسیار رایج بودند. امروزه هنوز از ابزارهای طبیعی برای خنک کردن غذاها استفاده می شود. در دامنه کوه ، رواناب ناشی از ذوب برف یک راه مناسب برای خنک کردن نوشیدنی ها است و در طول زمستان می توان شیر را فقط با نگهداری در خارج از خانه بسیار تازه نگه داشت. کلمه بهترین یخچال ساید بای ساید کلمه یخچال مدتی است که استفاده می شود.

تبرید مصنوعی

طراحی مکانیکی

شماتیک دستگاه یخ ساز مکانیکی دکتر جان گوری در سال 1841

طراحی مکانیکی

دستگاه یخ ساز فردیناند کاره

تاریخ سردخانه مصنوعی زمانی آغاز شد که پروفسور اسکاتلندی ویلیام کالن یک ماشین برودتی کوچک را در سال 1755 طراحی کرد. کالن از یک پمپ برای ایجاد خلاء جزئی روی محفظه ای از دی اتیل اتر استفاده کرد که سپس جوشانده شد و گرمای هوای اطراف را جذب می کرد.  این آزمایش حتی مقدار کمی یخ ایجاد کرد ، اما در آن زمان کاربرد عملی نداشت.

در سال 1805 ، الیور ایوانز ، مخترع آمریکایی ، یک چرخه تبرید تراکم بخار بسته را برای تولید یخ توسط اتر در خلا توصیف کرد. در سال 1820 ، دانشمند انگلیسی مایکل فارادی آمونیاک و گازهای دیگر را با استفاده از فشارهای زیاد و دمای پایین مایع کرد و در سال 1834 ، جاکوب پرکینز ، یکی از مهاجران آمریکایی در بریتانیا ، اولین سیستم تبرید فشرده سازی بخار را ایجاد کرد. این یک دستگاه چرخه بسته بود که می توانست به طور مداوم کار کند.  تلاش مشابهی در سال 1842 توسط پزشک آمریکایی ، جان گوری  انجام شد که نمونه اولیه آن را ساخت ، اما این یک شکست تجاری بود. مهندس آمریکایی الکساندر توئینینگ در سال 1850 یک اختراع انگلیسی برای سیستم فشرده سازی بخار که از اتر استفاده می کرد ، اخذ کرد.

یخچال تجاری

یخچال و فریزرهای تجاری ، که نامهای دیگری نیز دارند ، تقریباً 40 سال قبل از مدلهای رایج خانه استفاده می شد. آنها از سیستم های گازی مانند آمونیاک (R-717) یا دی اکسید گوگرد (R-764) استفاده می کردند که گاهی اوقات نشت می کرد و آنها را برای مصارف خانگی ناامن می کرد. یخچال های خانگی کاربردی در سال 1915 معرفی شدند و در دهه 1930 با کاهش قیمت و معرفی مبردهای مصنوعی غیر سمی و غیرقابل اشتعال مانند Freon-12 (R-12) در ایالات متحده مورد استقبال گسترده تری قرار گرفت. با این حال ، R-12 به لایه ازن آسیب رساند و باعث شد دولتها استفاده از آن را در یخچالها و سیستمهای تهویه مطبوع جدید در سال 1994 ممنوع کنند. جایگزین کمتر مضر R-12 ، R-134a (tetrafluoroethane) ، رایج بوده است. از سال 1990 استفاده می شود ، اما R-12 هنوز در بسیاری از سیستم های قدیمی امروزه یافت می شود.

یخچال تجاری معمولی ، کولر نوشیدنی جلویی است. این نوع وسایل معمولاً برای شرایط خاص بارگیری مجدد طراحی شده اند ، به این معنی که آنها به طور کلی دارای سیستم خنک کننده بزرگتری هستند. این تضمین می کند که آنها قادر به مقابله با حجم زیاد نوشیدنی ها و باز شدن مکرر درب هستند. در نتیجه ، مصرف این نوع یخچال های تجاری بیش از 4 کیلووات ساعت در روز معمول است. [نیاز به منبع] کارایی یخچال های تجاری در درجه اول به کمپرسوری که در حال حرکت است بستگی دارد. یخچال ها می توانند در موارد خاص باعث آسیب فنی به کمپرسور شوند. بسته به میزان آسیب ، می توان آن را ترمیم یا دوباره نصب کرد. سایر آسیب ها ، مانند نشتی سردتر ، تا زمانی که مشکلات جدی ایجاد نشوند ، قابل تشخیص نیستند. نگرانی های بهداشتی در میان این مشکلات اصلی است و مسمومیت با فرئون نگران کننده ترین است. به منظور تشخیص نشت مضر در مراحل اولیه ، باید سطح فرئون را به طور مرتب کنترل کرد. تعمیر و نگهداری منظم باید از خطر نگهداری محصولات غذایی در دمای مناسب جلوگیری کند. حتی کوچکترین تغییر در شرایط می تواند بر ثبات تأثیر بگذارد و منجر به نقض ایمنی غذا و مجازات های احتمالی شود